به کوری چشم دشمنان اسلام و مسلمین و معاندین و مخالفین نظام دم سلاری اینجانب مقام معظم دمدمی و رهبر تمام دمدمی های جهان اعلام می دارم زنده بوده اما چه زنده بودنی؟!!(نوار این سخنرانی کوبنده فردا از الجزیره پخش می شود تا آن هنگام از پای ماهواره های خود جم نخورید)
اشک از چشممان در آمده(این شوخی نیست) ایما در یکی از بدترین پادگان های آموزشی ارتش هستیم بدون کتاب، روزنامه، قهوه، [...]، رفیق، و مهمتر از همه آزادی. روزها اینجا از سال های شما طولانی تر می گذرد هر روز از ۳:۳۰ بامداد تا ۲۱ و چه روزهای سختیست اما چون گذشت دولت ایام وصل بگذرد شب های هجران نیز هم پس تا ۱۴ یا ۱۲ شهریور از این زندان لعنتی خلاص می شویم. کسی اگر می داند ایما کجا ایران هستیم به ما سر بزند اگر حدس می زند بگوید تا بگویم درست می گوید یا نه! کف کردیم بسکه آدمیزاد ندیدم.
اما اینکه چگونه الان اینجا می نویسیم این دیگر با شما چندان مربوط نیست تا همینجا بدانید که ایما در حال حاضر نمی توانیم چیزی به شما برسانیم شرح بیشتر قضایا بماند تا خلاصی داعیمان کنید زندان نرویم تجدید دوره نشویم، کمتر تنبیه شویم، کتک نخوریم، کمتر مورد اهانت قرار بگیریم، روحیه مان کم که می شود کمتر نشود، خوب رژه برویم تا مورد خشم ماقامات و حضرات قرار نگیریم و باقی قضایا. بلاخره اینکه اگر مسلمان هستید یا دستکم به خدایی در همین دور اطراف اعتقاد دارید خیلی داعیمان کنید. که هوای ما واقعا پس است و این اصلا شوخی نیست.
خودمان را به خدای بزرگ می سپاریم.
پ.ن: در زندگانیمان پیشبینی هر دمی را کرده بودیم الا این دم لعنتی.