۱. در این روزها تنها کاری که از دستم ساخته است تا نه به خود و نه به خلق آسیبی نرسانم همانا همان تماشای فیلم پورنو است. 

۲. هوا که آلوده باشد اگر خوب هم نفس بکشی... در هر صورت تو مردی. 

۳. اگر در میان کتاب های فله ای..." قورباغه را قورت بده" و از این حرفها به دنبال "عجایت هفتگانه جهان" بگردید و نسخه جدید اش را بیابید به لیست عجایب، نام کشوری ثروتمند با میلیون ها تحصلکرده را می بینید که همچنان و آن هم در سال 2009 تصمیمات کلان تا فیها خالدون جامعه اثر مستقیم می گذرارد. 

۸ سال از پس خفتن شیر

  اگرچه هیچگاه نه در تئوری و نه در عمل از هیچ حرکت مسلحانه ای به لحاظ سلیقه ای خوشم نیامده اما پارادوکسی ذاتی و درونی "افراد و گروه ها"ی مبارزات اینچنینی را نزد من محبوب می سازد و این البته دست خودم نیست! بدترین نمونه اش چگوارای چپ مارکسیست و آن حرکت جهانی اش است بگیر و برو تا برسی به چریک های فدایی خلق خودمان، ارتش جمهوری خواه ایرلند، جنبش های کلاسیک آزادیبخش فلسطین و بهترین نمونه اش مرحوم "احمد شاه مسعود" که همیشه و هرگاه نام آن بزرگ مرد را می شنوم ناخودآگاه چند نام دیگر سلول های حافظه ام را تحریک می کند: شهید چمران، دکتر شریعتی و ستادی که در سال 76 -باوجود نیم وجبی قد- در آن برای خاتمی تبلیغات می کردم(!) آن ستاد را بزرگترها، دره پنج شیر نامیده بودند... اینها را همه گفتم تا در هشتمین سالگرد شهادت احمدشاه مسعود نامی از وی نیز برده باشم.

                                                                     غصه ای که پس از خبر شهادت احمدشاه مسعود بر روی دلم نشست در مورد هیچ غیر ایرانی دیگری تکرار نشد.   

مقام معظم مصباح یزدی می فرمایند: اطاعت از رییس جمهور اطاعت از خداست!

روزنامه وزین کیهان در مقاله ای می نویسد: نامه یک شیر پاک خورده به یک شیر خر خورده!

یک دمدمی می گوید: بهتر است ایما یکی این وسط چیزی نگوییم، فعلا بهتر است یاد بگیریم!!