ایما نمی دانیم از این بابت که رابطه خوبی هیچگاه نتوانستیم با شعر بیابیم باید از خود راضی باشیم یا نارضی؛ اما شعر خوب چیزی است که به سوی ات می آید و خود را بر تو تحمیل می کند مثل این شعر سزار وایه با ترجمه فرهاد پور که با سالهای نوری با شعر های جهان شخصی و زیر شورتی فاصله دارد و به جای اینکه بای آرامش باشد مثل پتکی بر ملاج انسان هنوز انسان فرود می آید:
هر یک از استخوان هایم از آن دیگرست
و شاید که آنها را دزدیده ام
و من فکر می کنم اگر به دنیا نیامده بودم
شاید فقیر دیگری می توانست قهوه خود را بنوشد
وضعیت کارگران و برخورد با آنها در ایران نشان می دهد چیزی در ایران پس از انقلاب تغییر کرده: مستضعفان دیگر صغیر و مورد حمایت نیستند، و مستضف نوازان به لاکچری لیس تحول یافته اند.
به نظرم بعد از خواندن این گزارش از روزنامه شرق در مورد سرگذشت امروز هپکوی اراک با اطمینان بشود گفت بلایی که سیاست های اقتصادی نئولیبرال بر سر این کشور آورد و و می آورد را فقط می توان با جنگ مقایسه کرد. عنوان این پست نام فیلمی است از مایکل مور کارگردان آمریکایی در مورد آمدن همین بلا بر سر صنعت آمریکا. آمریکایی که آن بود این شد ما که سهلیم...
به نظرم باید نقد سیاست های اقتصادی فعلی که بیش از 3 دهه قدمت دارد و منحصر به این و آن دولت نیست -اگرچه دولت محبوب قدرقدرتان- به شدید ترین وجه آن را اجرا کرد همه جانبه شروع شود. هرچند این سیاست های از جانب کانون های جریان اصلی فکر و قدرت حمایت می شوند و هژمونی تام دارند. خاطرم هست سال 88 همین سیاست ها از طرف میرحسین موسوی نقد شد، چیزی که نتیجه اش امروز مشاهده می شود.