تاریخ اخیر ایران را که مطالعه می کنی بنظرم تنها چهره ی شاخصی که آدم را به یاد اسطوره: مصدق می اندازد بازرگان است. مگر خرده پوپولیسم آن رهبر ملی را فاکتور بگیریم و اندیشه دینی و حتی مبارزات ایدئولوژیک را به آن بیافزاییم که این خود تو را به یاد علی شریعتی می اندازد. اما برخلاف شریعتی مرحوم بازرگان اگر مبارزی ایدئولوژیک بود در آن جانب عملگرایی را نیز نگه می داشت و اگر در عرصه سیاست بازی می کرد عمل اش چنان بود که یک حرفه ای.
شگفت اینکه در هر دو او یک بدعت گذار محسوب می شود: در سیاست صداقت را رها نکرد و در مشی ایدئولوژیک خود هیچگاه به دام تگماتیسم نیافتاد.
وقتی در آنچه از زندگی او تعریف می کنند و نیز سخنان اش دقیق می شوی عجیب وسوسه می شوی که غیر از کلیشه لیبرال چیز دیگری بخوانیش: بازرگان یک جنتلمن ایرانی.
تاکید: شماره این هفته شهروند امروز به مناسبت صدمین زاد روز نخستین نخست وزیر است از دست ندهید.
سلام تا تو
من در گیر نمایشگاه کتاب شد ام... نه شد بریم برنامه ماند تا برای در بعدن ... در مورد هر سه این تا باشد که حرف به شویم در بیشتر ...
آقا بسیار مبارک...
از بت و اسطوره سازی متنفرم،...
اما نمیتوانم از سر فرود آوردن در مقابل این مرد عملگرا و متفکر خوداری کنم
سلام
درود بر تو که برای بازرگان نوشتی و از بازرگان گفتی
دلم تنگه این پستت بود
خوش باشی ای دوست
این جنتلمن را دوست می داریم.